مرگ من نزدیک است ؛ من به دیدار خدا نزدیکم ، من به گورستانی که در آن هیچ عاطفه ای نیست دگر نزدیکم .



پس مرا یاد کنید ، لحظه ای باز مرا شاد کنید .



این نفسها ، خبر از لحظه ی آخر دهدم !



این تنم چندی بعد می شود مشتی خاک ، که به بارانی باز می شود مشتی گل ، مشتی از گل که از آن آدمکی می روید ، آدمی باز که یا



صاعقه ای است یا همان رهرو پیشین !



مادرم را نگذارید که از دست رود به سراغش بروید و از او یاد کنید ، و مبادا که مرا بسپارید به خاک و بروید ، هر شب جمعه به دیدار من آیید



و مرا شاد کنید .



فرصتی نیست دگر ، آه باید بروم .



وشما هم بروید تا برایم کفن و قبر خرید
 

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: